Voor Walter was het vandaag weer een werkdag. Ik zou naar de wijk Paddington gaan. Ik moest wel op tijd terug zijn, want om 16.30 uur moest ik in Parramatta klaarstaan omdat we zouden gaan eten met Philip en Kate, de eigenaren van het bedrijf waar Walter voor werkt.

Om in Paddington te komen, moest ik eerst een stukje met de metro en daarna met de bus. Zo goed geregeld als de metro hier is, zo onduidelijk is het busverkeer. Gelukkig kan je op een app ongeveer zien waar je eruit moet, anders is het gewoon op de gok. Nergens in de bus staat aangegeven waar je bent of waar hij stopt. Maar ik ben er toch gekomen, al moest ik wel eerst een flink stuk lopen.

Paddington is een gezellige wijk met kleurige huizen en weinig hoogbouw. Het doet allemaal wat ouder aan, met Victoriaanse huisjes en smalle straatjes met bomen. In deze wijk vind je veel wat artistieke winkels en volop barretjes en restaurants. Het staat ook wel bekend als de homowijk van Sydney, ik zag dan ook enkele winkels met herenondergoed met glitter en pailletten. De meeste winkels vind je in Oxford Street, die heb ik dus helemaal afgelopen en weer terug.

Daarna doorgelopen naar het Queen Victoria Building. Dit is een voormalige markthal voor landbouwproducten uit 1898, in 1986 is het verbouwd tot een winkelcentrum. Het telt 5 verdiepingen, waarbij je via de onderste verdieping weer bij de metro uitkomt. De winkels die hier zitten zijn redelijk sjiek, ook zitten er veel eetzaakjes. Op de bovenste verdieping vind je een paar grote, aparte klokken. Er is hier ook een Pandora winkel, dus ik heb weer een nieuwe kraal gekocht, deze keer een Australische met een kangoeroe erop.

Daarna terug met de metro naar Mascot om me om te kleden. En dan weer terug met de metro naar Central, hier moest ik overstappen naar Parramatta. Dit is een tocht van ongeveer 40 minuten. Wel bovengronds, dat is leuk want dan zie je wat van de omgeving.

Walter en Philip kwamen me ophalen bij het metrostation. We kregen toen een kleine site-seeing van Philip. Allereerst gingen we naar een prachtig park in Parramatta, hier vind je enkele oude gouveneurswoningen.

Ook zagen we weer veel kaketoes vliegen, maar deze zijn zo snel en blijven niet zitten in de bomen zodat je ze niet kan fotograferen of filmen. Maar daar kwamen we niet voor, in dit park vind je ook een hele grote kolonie vleermuizen. Niet in een grot zoals wij dachten, maar ze hangen gewoon in de bomen. En behoorlijk groot, ik denk wel 40-50 cm lang. Hele bomen vol, niet voor te stellen. 's Avonds vliegen ze uit, overdag hangen ze daar maar.

Daarna doorgereden naar het Olympisch stadion. Leuk om te zien, het is nog steeds in gebruik. Er is een mooi monument met de namen van alle medaillewinnaars, we hebben er veel van Nederlanders gezien, zoals Inge de Bruijn, Pieter van de Hoogenband en Leontien van Moorsel. Sydney 2000 was ook een heel goed jaar voor de Nederlandse olympische sporters.

Daarna teruggereden naar Parramatta, waar we zalig gegeten hebben bij een Italiaans restaurant Candelori's. Buiten Philip en zijn vrouw Kate waren er nog 2 man bij die overgekomen waren voor een training, wel Australiërs. Het valt me wel op dat ze in Australië op tijd eten, rond 18 uur naar een restaurant gaan, is heel normaal. Om 21 uur ben je dan klaar met eten. Nu was dat vandaag niet erg want we moesten nog terugrijden en dat duurt toch al gauw een half uur. Voordat we naar Sydney teruggingen, nog even het bedrijf van Philip bezocht en gezien waar Walter de afgelopen dagen heeft doorgebracht.