Dinsdag 12 februari 2019

Walter moest vandaag weer op tijd weg om te werken, dus ik moest me weer alleen zien te vermaken vandaag. Het zou vandaag erg warm worden, rond de 37 graden, dus stond er een museumbezoek op het programma, daar hebben ze in ieder geval airconditioning.

Allereerst met de metro naar Museum, een tocht van nog geen 15 minuten. Dit station ligt onderaan Hyde Park, hier waren we al eerder geweest maar nog niet zo zuidelijk. Ik kwam aan bij het Anzac Memorial, een gedenkplaat voor slachtoffers uit de eerste en tweede Wereldoorlog. Zoals altijd met dit soort memorials erg indrukwekkend om te zien. Vooral de muren met namen van slachtoffers maken op mij altijd veel indruk. Voor dit memorial vind je ook een Reflection Pool, niet zo groot als in Washington DC maar wel mooi.

Daarna verder gelopen naar het Australiër Museum, dit ligt tegenover St. Mary’s Cathedral. In dit museum vind je vele collecties van volkenkunde, dieren, paleontologie en mineralen. Het is het oudste museum van Australië. Er was op dit moment ook een tijdelijke tentoonstelling over walvissen. Helaas mocht je daar geen foto’s nemen omdat veel voorwerpen hier een rituele betekenis hadden voor de Maori. Het museum beslaat 3 verdiepingen, dus ik heb hier wel een paar uur doorgebracht. Voordat ik wegging nog even koffie gedronken op het rooftop terras met een prachtig uitzicht op St. Mary’s Cathedral.

Daarna ben ik via de Pyrmont Bridge naar Darling Harbour gelopen, een wandeling van ongeveer een half uur. De Pyrmont Bridge is een voetgangersbrug vanaf waar je een mooi uitzicht hebt over Darling Harbour. Ik heb hier het maritiem museum bezocht. Hier vind je alles over de maritieme geschiedenis van Australie. Ook Nederland komt hier aan bod met de ontdekkingsreiziger Abel Tasman.

Daarna was het wel tijd geworden voor de lunch. In Darling Harbour vind je heel veel restaurantjes en barretjes dus keuze volop. Ik heb lekker een broodje zalm met ei genomen bij Olive, met mooi uitzicht op de haven.

Daarna nog even door het shopping center van Darling Harbour geslenterd maar niets leuks kunnen vinden. Toen weer teruggelopen naar metrostation Museum. Je loopt hier wel door het stadscentrum met volop winkels, maar deze liggen wel iets boven mijn budget. Ik liep door een galerij met Gucci, Miu Miu, Balenciaga, Prada en nog meer van dit soort zaken. Nou, daar ga ik niet naar binnen. Ze zien er ook niet echt uitnodigend uit, heel veel personeel en weinig klanten.

Rond 15.30 uur was ik weer terug in ons appartement, even de benen wat rust gunnen. Walter was rond 17.30 uur weer terug na zijn werkdag. Via Tripadvisor had hij een leuk restaurant gevonden in het centrum, dus weer met de metro naar station Museum. We hebben toen erg lekker gegeten bij restaurant Mazzaro, een mediterraans restaurant. Nu weer terug in ons appartement en mijn verslag schrijven. En dan weer op tijd naar bed. We zijn nog steeds vroeg wakker, zo rond 6 uur. Na een lange dag werken en de stad verkennen ben je dan blij dat je 's avonds naar bed kan.

maandag 11 februari 2019

Vandaag moest Walter gaan werken, dat was tenslotte de reden dat we naar Sydney zijn gegaan. Hij is vanmorgen rond half 8 vertrokken en ik had dus de dag voor mezelf. Omdat ik nog steeds vroeg wakker ben, was ik ook rond 8 uur uit bed. Even rustig ontbijten en de boel opruimen en dan op pad. Eerst even langs de supermarkt om een sandwich voor de lunch te halen en dan door naar de metro. Dat is toch wel een heel verschil met bijvoorbeeld New York, hier voel ik me geen moment onveilig in de metro. Alles ziet er netjes uit en je hoeft niet zo diep onder de grond.

Vandaag zou ik naar Taronga Zoo gaan, ik had hier al kaartjes voor gehaald. Taronga Zoo ligt aan de overkant van de haven en je moet er dus met de boot naartoe. De veerboot vertrok vanaf Wharf 6 op Circular Quay en de overtocht duurde ongeveer 15 minuten.

De dierentuin ligt op een heuvel dus vanaf de aanlegplaats van de veerboot kan je met de bus of de kabelbaan omhoog naar de ingang. Voor de kabelbaan moet je bij Circular Quay al kaartjes kopen, gelukkig had ik dat gedaan.

Aangekomen bij de ingang heb ik eerst een tijd geboekt voor een foto met een koala. De kans dat ik hier nog een keer kom, is niet zo heel groot dus ik wilde wel echt dichtbij zo'n beest komen. Maar eerst maar eens langs de Australische dieren lopen, die zie je tenslotte in Nederlandse dierentuinen niet zo vaak. Ook dieren zoals een komodovaraan zie je niet vaak bij ons. Ik heb dan ook heel veel foto's genomen. Ook omdat je vaak op de achtergrond de skyline van Sydney, dat maakt het vaak wel heel bijzonder. Het was vandaag ook weer prachtig weer, strakblauwe lucht en rond de 28 graden.

Om 13.15 mocht ik dan eindelijk het koala-verblijf in. Er werden foto's van mij gemaakt met een koala en een zookeeper vertelde mij allerlei achtergrondinformatie over deze dieren. Ze hebben ongeveer 20 koala's hier in de dierentuin, het zijn heel kostbare dieren om te houden, vooral omdat ze alleen eucalyptus eten. Maar het zijn wel heel leuke foto's geworden al zeg ik zelf.

Daarna nog lekker door de dierentuin geslenterd. Vooral het tijgerverblijf was heel mooi, het leek net of je met een vliegtuig naar Sumatra vloog om daar de tijgers te zien. Ook heel veel vogels en leguanen gezien die je bij ons niet ziet. Gelukkig was het niet zo druk in de dierentuin dus ik kon overal op mijn gemak kijken en foto's nemen.

Rond 15 uur had ik het meeste wel gezien en ging ik weer richting de veerboot. Het fijne van deze dierentuin is dat de ingang bovenop de heuvel is en de uitgang vlakbij de aanlegplaats van de boten is. Tijdens de boottocht terug naar Circular Quay weer heel veel foto's genomen, je ziet het Opera House dan mooi van een andere kant.

Ik besloot om terug te gaan naar ons appartement en niet in de haven te blijven hangen. Ik ben lekker met een rosé op ons balkon gaan zitten. Walter belde rond 16 uur dat hij klaar was met werken en rond 17 uur was hij terug in Mascot. Samen nog lekker een rosé genomen en foto's gekeken. Voor het diner wilde Walter niet te ver weg, hij heeft nog steeds veel last van zijn voeten.

Dus maar weer naar pizzeria La Bufala gegaan op 100 meter afstand vanaf ons appartement. Het personeel zijn Italianen vanuit Sicilië, dus het eten is goed. Lekkere fles Italiaanse wijn erbij en limoncello na, wat wil een mens nog meer. Na het eten stelde Walter voor om nog een rondje te lopen, maar na 50 meter lukte het al niet meer. Dus maar terug naar ons appartement.

Nu zit ik het verslag te schrijven terwijl Walter wat TV kijkt. Horen we opeens Nederlands praten op de TV. Is het het programma Adam zoekt Eva met Dennis Weelink als presentator en Engelse ondertiteling!

Nu nog even de foto's bij het verslag zetten en dan ons bed opzoeken. Walter moet morgen weer werken, dus dan is het weer vroeg dag.

Zondag 10 februari 2019

Vandaag staat een dag strand op het programma en wel het wereldberoemde Bondi Beach. Met de auto rijden we op tijd richting Bondi Beach waar we gelukkig nog een parkeerplaats vinden op de boulevard. En dan ligt het strand aan je voeten!!

Bondi betekent branding in een aboriginal taal en je vind hier surfers en zonaanbidders. Het is een sikkelvormig strand met flinke golven. Vroeger werden immigranten ritueel gedoopt in de zee bij Bondi Beach, pas dan mochten ze zich Australiër noemen.

We gaan nog niet op het strand liggen maar gaan eerst wandelen. We gaan de Coastal Walk van Bondi naar Coogee lopen, totaal 6 km langs de prachtige kust. Allereerst lopen we langs een luxe club "Bondi Icebergs", hier zie je ook een zoutwaterzwembad. Deze vind je overal langs de kust, er zijn er totaal 40. Ze liggen hier omdat je vaak niet kan zwemmen in zee, de meesten zijn gratis te bezoeken.

Het eerste strandje wat we tegenkomen is Tamarama Beach, een klein strandje. We hebben hier lekker even koffie gedronken. Daarna doorgelopen naar Bronte Beach. Dit ligt bij een klein plaatsje, je vind er pubs en winkels en een grote ligweide. Overal zien we ook prachtige huizen met uitzicht over de oceaan.

Daarna komen we langs Weaverly Cemetery, een begraafplaats langs de kust. Dit is een van de duurste stukken grond in Sydney, je hebt dan wel een prachtige locatie voor je laatste rustplaats. Je kan er alleen zelf niet van genieten.

Dan door naar een inham genaamd Clovelly Beach, ook hier vind je weer een zwembad gevuld met water uit de oceaan. Daarna gaan we via een flinke trap door naar Gordons Bay, een onderwater natuurgebied. Je kan hier snorkelen en duiken. Onderweg zien we ook weer allerlei soorten vogels, waaronder een soort van grote parkietachtige die zaden zat te eten.

Uiteindelijk komen we aan in Coogee. Het strand hier lijkt wel wat op Bondi, maar dan rustiger en minder glamoureus. Omdat het lunchtijd was, besloten we om in Coogee iets te eten voordat we met de bus terug zouden gaan naar Bondi. We kwamen terecht bij Coogee Pavilion, een enorm grote zaak waar het ontzettend druk en gezellig was. We hebben daar zalig een hele gegrilde kip op met gebakken aardappelen erbij en een Ceasar salade. Ontzettend lekker en hele vriendelijke bediening. Dat valt hier sowieso op, de mensen zijn ontzettend relaxed en vriendelijk.

Daarna met de bus terug naar Bondi. We hebben een nieuw parkeerkaartje genomen, badkleding aangedaan en zijn toen lekker nog 2 uurtjes op Bondi Beach gaan liggen. Walter had last van zijn voeten, dus die wilde graag met zijn voetjes het water in. Ik was even bang dat het water koud zou zijn maar dat viel erg mee. Je mocht alleen niet zwemmen in verband met de sterke stroming, wel mocht je tot je knieën het water in.

Voorbij de golven zie je wel heel veel surfers op hun planken liggen, maar er waren er maar weinig die echt op de golven surfen, de meesten bleven op de plank liggen. Maar je moet toch even de zee bij Bondi Beach gevoeld hebben!

Rond half 6 zijn we weer terug gereden naar ons appartement. We hebben bij de supermarkt een salade met kip gehaald en deze lekker gegeten. Na zo'n uitgebreide lunch is dat ook meer dan genoeg. Het is nu 20.00 uur en het is al bijna donker, je hebt hier niet van die lange avonden net als bij ons in de zomer. Vanavond doen we niets meer. Walter moet morgen werken en hij moet vroeg op. Dus op tijd naar bed vanavond. Helemaal niet erg, we zijn ook steeds vroeg wakker en op tijd uit bed.

Zaterdag 9 februari 2019

Opnieuw een slechte nacht gehad doordat de airco veel herrie maakte. Dit was de andere nachten niet het geval geweest. We hadden voor vandaag niet echt iets gepland, dus we starten rustig op. Wel waren we weer op tijd uit bed, rond 8 uur. We zijn nog steeds rond 6 uur wakker. Walter moest nog wat werk voorbereiden, dus dat heeft hij vanmorgen eerst maar gedaan.

Omdat Walter nog steeds last van zijn voeten heeft, besloten we om een boottocht te doen. Allereerst met de metro naar Parramata gegaan, een tocht van ongeveer 45 minuten. Gelukkig wel voor 95% boven de grond dus we hebben veel kunnen zien van de omgeving. Tijdens de flinke regenbuien van gisteravond heeft het flink huisgehouden in Parramata. 40.000 Mensen zaten gisteravond zonder stroom, auto’s stonden tot de ramen in het water, hele bomen zijn omgegaan. Gelukkig was daar vanmorgen niets van te merken, de dag begon weer met een blauwe lucht. 

Langs de Parramata River zijn we naar de opstapplaats van de veerboot gegaan. Deze boot vaart in ruim een uur over de rivier naar de haven van Sydney bij Circular Quay. Een prachtige tocht met op het laatst een fantastisch uitzicht op de Harbour Bridge en het Opera House. Dit is echt een hele leuke manier om in Sydney aan te komen. Er lag ook weer een gigantisch cruiseschip in de haven. Veerboten varen af en aan, zo leuk om al die bedrijvigheid te zien. 

Het was ondertussen 2 uur geworden dus tijd voor een broodje. 

Daarna doorgelopen naar The Rocks, waar in het weekend the Rocks Market is, allerlei kraampjes met eten, souvenirs en sieraden. Even lekker overheen geslenterd. 

Toen door naar de winkel Opal Minded waar ik mooie opalen oorbellen heb gekocht. Opaal is een edelsteen die in 95% van de gevallen uit Australië komt. Ik heb gekozen voor een zogenoemde zwarte opaal, al varieert de kleur in allerlei tinten blauw. Omdat wij toeristen zijn, kopen wij taxfree. Jammer is dan wel dat ik ze nu nog niet kan dragen. Ze zitten in een gesealde zak en ik moet deze aangeven op het vliegveld. Heel officieel, er zit ook een verklaring van echtheid bij met daarop vermeld het aantal karaat.

Het was ondertussen 4 uur geworden dus tijd voor een wijntje. We zochten een gezellig terras op aan de haven en zijn hier ook maar blijven zitten voor het diner. 

Leuk om zo al die mensen voorbij te zien lopen. Je ziet hier echt mensen uit alle windstreken, wel heel veel Aziaten. De ober op het terras kwam uit Waalwijk, daar even gezellig mee staan praten. Nu zijn we weer terug in ons appartement, kan Walter zijn voeten even laten rusten. Ik hoop dat hij morgen minder last heeft, dan willen we wandeling gaan maken van Bondi naar Coogee.

Vrijdag 8 februari 2019

Gelukkig afgelopen nacht weer wat beter geslapen. We werden rond 8 uur wakker, een normale tijd. De dag begon wat lastig. De weersvoorspellingen waren slecht (regen en onweer) en Walter had flinke blaren onder de bal van zijn voet. Hij wilde dus niet gaan lopen. Dit terwijl we eigenlijk vandaag van Bondi naar Cogee hadden willen wandelen, een tocht van 6 km. Maar wat dan te doen.

We besloten maar naar het Kuh-ring-gai Chase National Park te gaan. Hier heb je een paar mooie uitzichtpunten waar je niet hoeft te wandelen. In dit park vind je nog veel belangrijke plekken van de originele bewoners. Ook kan je hier heel veel vogels zien. Allereerst reden we naar West Head Lookout, helemaal in het noorden van het park. Hier heb je een prachtig uitzicht over Broken Bay, Pittwater, lion island en Barrenjoey Headland.

Gelukkig viel het weer ontzettend mee, het was blauw met wat wolken en een goede temperatuur. We zagen hier ook weer vreemde vogels in bomen zitten, dit bleken Australische kalkoenen te zijn. Je ziet hier zoveel aparte vogels die je in Nederland niet ziet. Op de weg hiernaartoe heb ik ook 2 witte kaketoes zien vliegen. Vanuit West Head lookout beginnen meerdere wandelingen, maar dat ging helaas niet.

Wel zijn we een stukje verder gestopt bij een picknickplaats. Hier begon ook de Red Hand Trail, daar hebben we een klein stukje van gelopen tot aan de rotsen waar je rode handen ziet, dit is van de Aboriginals. Het viel me wel een beetje tegen, een flinke rotspartij waar ik maar 1 rode hand op zag staan. Maar goed, we hebben hem wel gezien.

Daarna de scenic road opgereden, een prachtige tocht door dit mooie national park. We zijn gestopt in Akuna Bay. Middenin dit verlaten gebied vind je opeens een haven met prachtige zeewaardige jachten. Hier zijn we gestopt om lekker te lunchen. Gegrilde scampi met ceasar salade. Gelukkig heeft Walter alleen last van zijn voeten en niet van zijn maag.

Daarna doorgereden naar het andere deel van het park. Dit ligt op ongeveer 25 minuten rijden. Kuh-ring-Gai Chase NP bestaat uit meerdere gedeelten die niet in elkaar overlopen maar gescheiden zijn door water.

We zijn even gestopt bij Bobbin Head, maar hier was buiten weer een haven en een grote picknick plaats voor ons niet veel te doen. Er starten hier veel wandelingen, maar daar hadden wij niet veel aan. Daarom doorgereden naar Kalkari Discovery Center, hier vind je een kleine tentoonstelling over de dieren in het park en de geschiedenis van de Aboriginals in het gebied. Je kon hier ook een korte wandeling doen van ongeveer 30 minuten. Je liep dan langs een prachtige lookout en had kans om Swamp Wallabys te zien, er zat een groep van deze kangaroes in dit gebied. Ik wilde dat wel heel graag lopen, ook als Walter niet mee zou gaan. Maar hij besloot het toch te proberen. En gelukkig maar want we hebben de kangoeroes inderdaad gezien. Je moest wel goed opletten, ze zijn bruingrijs van kleur, net als de stammen van de bomen. Best groot, ongeveer 1.50 meter. Dat maakte deze dag toch weer helemaal goed. We hebben veel foto's gemaakt en gefilmd, ik vind het toch altijd weer fantastisch om de natuur zo te zien.

Het was ondertussen al over vieren, dus klaargemaakt voor de terugreis. Vrijdagmiddag in de spits, links rijden, ontzettend druk. Maar we zijn veilig bij het hotel aangekomen. Gelukkig rijden ze wel rustig in Australië, de meesten houden zich aan de snelheid en je hebt hier geen last van bumperklevers.

Terug in het appartement even lekker met de voeten omhoog gezeten. Helaas kwam toen ook het slechte weer opzetten. Onweer, flinke regenbuien en wind. Gelukkig zit op nog geen 5 minuten lopen een lekkere pizzeria. De koks en bediening kwamen ook allemaal uit Italië. Dus lekker gegeten met een lekkere fles Montepulciano di Abruzzo erbij. Rond half 9 waren we weer terug op onze kamer, uitgebreid dineren kennen ze hier niet zo. Maar dat is helemaal niet erg. Met de voetjes omhoog wat TV kijken is ook wel lekker. Ook voor morgen geven ze regen op, dus we zien wel wat we dan gaan doen. Walter kan sowieso niet ver lopen, dus we zien wel.

Donderdag 7 februari 2019

Helaas afgelopen nacht heel slecht geslapen. Ben rond 5 uur maar gaan lezen, ik was klaarwakker. Ook Walter had slecht geslapen. En dan ben je jarig in Sydney. Had toch niet echt een verjaardagsgevoel hier. Geen cadeau's, geen bezoek, geen etentje met de kids. Maar wel prachtig weer, rond de 28 graden en onbewolkt. Na een ontbijtje op zoek naar de metro.

We moesten hiervoor een OPAL-card hebben, deze kan je gratis halen en dan er geld op storten. Het metrostation is nog geen 10 minuten lopen vanaf het Meriton, dus dat valt erg mee. En wat een verschil met New York, prachtige nieuwe treinen, mooie stations, je voelt je heel veilig. Vanaf Mascot is het ongeveer 20 minuten naar Circulair Quay zonder overstappen. Dus dat is heel goed te doen. Beter dan autorijden, dat links rijden is niets voor mij. Maar ze rijden hier niet alleen links, ze lopen ook links, de roltrap zit links. Bij het oversteken weet je niet waar je moet kijken, dus ik loop als een of andere gek naar links en rechts te kijken. Ook de richtingaanwijzer in de auto zit links, dus Walter doet steeds de ruitenwissers aan als hij richting wil aangeven. Raar genoeg zit het gas- en rempedaal wel op de normale plek.

Maar dan kom je bij Cicrulair Quay en zie je eindelijk het Opera House. Het is geen mooi gebouw, maar wel heel iconisch. We hebben eerst een stuk door The Rocks gelopen, dit is de oudste wijk van Sydney en ligt naast de Harbour Bridge. We hebben veel foto's gemaakt, het zijn toch heel bekende plekken die je ziet. Na wat gedronken te hebben ( met dit warme weer heb je wel behoefte aan wat vocht) verder gelopen richting George Street. Helaas drukte Walter toen op een verkeerd knopje op het fototoestel ... weg waren alle foto's van vandaag. Dus maar weer terug gelopen om opnieuw foto's te maken. Je begrijpt dat de sfeer er echt in zat op dat moment.

Toen maar richting Pitt Street gegaan, volgens mij het zakencentrum van de stad. Heel veel mannen in pakken die gingen lunchen en heel veel dure winkels.

Maar wij wilden ook wat eten en zijn uiteindelijk bij een zaakje beland waar ze heel lekkere bagels hadden. Ik had er een met kip, avocado en pesto. Nog even gekeken bij wat opaal winkels, maar dat was toch wel erg duur.

Doorgelopen naar Macquarie Street, hier vind je heel veel prachtige oude gebouwen. Aan het einde vind je St. Mary's Cathedral, een prachtige kerk oorspronkelijk uit 1803. Sydney is gesticht door Britse veroordeelden, katholieken behoorden vaak tot deze veroordeelden. Beneden in de crypte ligt er een mooie mozaïekvloer.

Tegenover deze kerk ligt Hyde Park, het oudste park van Australië.

Ook hier zagen we weer vreemde vogels lopen, dit blijken de Australische witte ibissen te zijn. Overal waar je gras zit in de stad, vind je deze vogels. We zien sowieso veel vreemde vogels en horen vogelgeluiden die we nooit eerder gehoord hebben.

Vanuit Hyde park zijn we weer terug gegaan naar ons appartement om ons even op te frissen.

In de avond hadden we kaartjes voor een voorstelling in het Opera House. Maar eerst nog even wat eten bij Opera Kitchen met een prachtig uitzicht over de haven. We namen de verse vis van de dag, weet niet wat het was, maar hij smaakte goed.

Daarna door naar het Opera House voor de voorstelling Blanc de Blanc Encore. Een hedonistische show met dans, zang en acrobatiek. Het was allemaal een beetje burlesque. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik ervan gevonden heb. Sommige stukken waren erg mooi, maar er zaten ook dingen bij dat ik dacht van moet dat nou. Ik ben in ieder geval blij dat wij niet uit het publiek zijn gehaald om mee te doen in de show. Omdat dit al om 19 uur begon, was het ook vroeg afgelopen. Rond 21.30 uur stonden we weer buiten.

We hadden toen een prachtig zicht op de Harbour Bridge in het donker. Hij is dan mooi verlicht, net als de rest van de haven, de boten en het lunapark aan de overkant. Toch maar weer veel foto's gemaakt.

Omdat het deze dagen Chinees Nieuwjaar is, staan er veel afbeeldingen die hiermee te maken hebben door de hele stad.

's Avonds zijn ze mooi verlicht. Ook in de haven staan er meerdere van deze opstellingen. Toen toch maar terug met de metro naar het appartement. We zijn wel moe naar weer een lange dag en een korte nacht. Walter heeft blaren onder zijn voeten en ik heb 1 blaar op mijn hiel, dus dat wil wat zeggen. Voor morgen geven ze wat minder weer, dan zien we wel wat we gaan doen. Het zal in ieder geval niet veel lopen worden.

Woensdag 6 februari 2016

Gelukkig hebben we allebei lekker geslapen. Walter is rond 3 uur even wakker geweest, ik heb tot 6 uur goed geslapen. Nog even wat liggen lezen en toen er rond half 8 uit. Walter ging snel wat inkopen doen voor het ontbijt. En tot onze grote blijdschap was het prachtig weer. Blauwe hemel met wat wolkjes en rond de 25 graden!!

Na het ontbijt terug naar de supermarkt om inkopen te doen, deze is gelukkig op loopafstand van ons appartement. Mooie winkel met prachtige versafdeling. Het is hier natuurlijk zomer, dus volop fruit zoals perziken. We hebben een volledig ingerichte keuken in het appartement, dus we kunnen volop inslaan.

Daarna eindelijk op pad. Weer in de auto richting Watsons Bay, een klein dorpje aan de andere kant van de baai bij Sydney. Bij Watsons Bay, Camp Cove, zijn de eerste Europeanen in Australië aangekomen. We zijn op ons gemak naar het uiterste puntje van het schiereiland gelopen, een wandeling langs de kust van ongeveer 20 minuten. Op dit puntje staat Hornby Lighthouse en je hebt een prachtig uitzicht op Manly, Taronga Zoo en de haven. Onderweg lopen praten met 2 Australiërs van rond de 65 jaar, deze mannen liepen alle wandelingen rondom Sydney en konden veel vertellen over de omgeving. De mensen zijn hier sowieso erg vriendelijk, net als Amerikanen. Vragen waar je vandaan komt, of je bekenden van hen kent die ook in Nederland wonen.

Na veel foto's gemaakt te hebben terug gegaan naar Robertson Park middenin het plaatsje. De veerboot van de haven van Sydney komt hier ook aan.

Het was ondertussen 1 uur geworden dus we wilden wel iets eten. Aan de haven en het strand zagen we Watsons Bay Beach Club, dat zag er gezellig druk uit. We hadden een plaatsje aan het water. Lekker een salade met krab en een glas rosé ... en nog 1 ... en omdat we er zo lekker zaten nog maar 1. Uiteindelijk hadden we beter een fles kunnen bestellen, maar vooruit.

Rond 3 uur toch maar weer verder. Eerst even lopen naar Gap Park, hier heb je een prachtig uitzicht over de Tasmaanse zee. We hadden niet veel puf om nog veel te wandelen, het was met 28 graden ook best warm.

We besloten dan ook om langs de kust naar beneden te rijden, we wilden in de avond gaan eten in Little Bay Beach. Daar aangekomen was het nog te vroeg om te eten, dus nog maar even doorgereden naar Botany Bay NP en Frenchman Beach.

Hier wat rondgelopen langs de zee en foto's gemaakt en toen weer terug naar Little bay. Hier lekker gegeten bij een tapasrestaurantje dat werd gerund door een Nederlandse die al 23 jaar in Australië woont. Alleen is de tapas hier in Sydney niet de tapas die wij gewend zijn, maar we hebben lekker gegeten.

Al met al was het een lange dag dus terug naar ons appartement, we zullen het niet laat maken vanavond. Het is hier nu nog geen 21 uur en Walter kan nu al niet meer wakker blijven, gezellig dus.

Dinsdag 5 februari 2019

Eindelijk, na een hele lange reis zitten we nu in het hotel. De eerste vlucht van Amsterdam naar Dubai verliep goed. Op Dubai aangekomen, moesten we al snel weer inchecken. We dachten dat we alle tijd hadden maar we hielden geen rekening met het tijdsverschil.

Het vliegtuig van Dubai naar Sydney was wat ouder en dat merk je ook wel. Minder ruimte, kleinere beeldschermpjes en minder keuze in films. Ook duurde het lang voordat we de lucht ingingen, we hebben zeker een uur in het vliegtuig gezeten voordat hij de lucht inging. En dat begint het lange zitten, ruim 13 uur vliegen. Gelukkig wel wat kunnen slapen, wel met tussenpozen maar de tijd lijkt dan wel wat sneller voorbij te gaan. Aangekomen in Sydney mochten we het vliegtuig niet uit. Een van de passagiers was ziek geworden en het hele vliegtuig werd in quarantaine gehouden. Maar eindelijk, na ruim een half uur wachten, zetten we voet op Australische grond. En dan ben je er nog niet. Wij dachten dat het in Amerika lang duurde bij de douane, nou in Australië kunnen ze er ook wat van!

Door naar Herz om de huurauto op te halen. Een Tucson, wel automaat. En dan rijd je weg en moet je links gaan rijden. In het donker, geen navigatie, echt niets voor mij. Gelukkig ligt het hotel maar een kwartier rijden vanaf het vliegveld en kwamen we iets voor 10 uur ‘s avonds in onze kamer aan. We overnachten in het Meriton Suites Mascotte. We hebben een appartement met aparte slaapkamer. Het ziet er allemaal mooi uit, zelfs met vaatwasser, wasmachine en droger op de kamer.

Toch nog maar proberen wat te eten te krijgen. Bijna alles is hier om 22 uur dicht en dat was het ondertussen al geworden. Uiteindelijk maar een kipburger met friet gaan eten bij een fastfood restaurant. Maar we konden wel buiten eten, het is hier nu 23 graden. Nu met de voetjes omhoog mijn verslag schrijven en direct wat proberen te slapen. Het bed ziet er nu wel heel aantrekkelijk uit. Morgen onze eerste dag in Sydney, ik ben benieuwd.